StarCraft Area - Ja, Mengsk

Jednostki - Protoss Dark Archon

Ja, Mengsk - Recenzja

„Ja, Mengsk” (I, Mengsk) jest najnowszą pozycją z serii wydawnictw związanych ze StarCraftem. Książka ta, najprościej mówiąc, jest historią rodu Mengsków – opowieścią o trzech pokoleniach tej rodziny, o tym jak walczyli, cierpieli i ostatecznie wytrwali w starciu z Konfederacją oraz własnymi wadami, by dotrzeć do obecnej pozycji. Na początku, Arcturus spotyka się z Valerianem i obaj szybko wszczynają kłótnię. Gdy młody Mengsk stwierdza, że ze względu na częste przeprowadzki nie wie już co to znaczy "dom". Arcturus odpowiada, iż wie co syn ma na myśli i rozpoczyna opowieść o Korhalu, a jednocześnie sagę domu Mengsków i pierwszą część książki, zatytułowaną „Angus”.

W niej, Arcturus jest siedemnastolatkiem, uważającym się za wszechwiedzącego i posiadającym głęboko zakorzeniony bunt przeciw ojcu. Angus pragnie, by syn został jego następcą, podczas gdy sam Arcturus nie przejawia zainteresowania polityką i pragnie zostać poszukiwaczem. Na początku, Mengsk junior wykrada się ze swojej prestiżowej akademii i przeszukuje rodzinny dom, tylko po to by utrzeć nosa ojcu i dowieść, że jest w stanie pokonać systemy zabezpieczeń. W tym samym jednak momencie następuje atak drużyny konfederackich zabójców, z którego rodzina ledwo uchodzi z życiem, dzięki szefowi ochrony Achtonowi Feldowi. Angus i Ailin Pasteur, przywódca Umoja, omawiają sposoby wyzwolenia się spod jarzma Konfederacji. Angus zwraca uwagę, że korupcja i zepsucie będą postępować, jeśli Stare Rodziny będą kontrolowały rząd Konfederacji. Ailin zgadza się potajemnie finansować terrorystyczne plany Mengska, ale nie będzie ich popierał publicznie. Senior rodu przyłapuje syna na szpiegostwie i stara się w dorosły sposób wytłumaczyć mu co się dzieje, lecz wobec ciągłej niezdolności syna do zrozumienia, dlaczego Angus chce zabijać ludzi, ten odrzuca go jako dziecko. Podczas ataku, Arcturus poznaje córkę Ailina – Julianę i uwodzi ją, chcąc zaciągnąć dziewczynę do łóżka. Gdy oddział konfederackich Marines zjawia się w akademii Arcturusa, ten uważa perspektywę zdobywania doświadczenia odkrywcy przy jednoczesnym zwiedzaniu galaktyki, jako bardzo kuszącą i ostatecznie zaciąga się do oddziałów. W dniu, gdy Angus chce podczas zamknięcia obrad oddać głos senatorom Korhalu, mający potępić Konfederację, Arcturus ujawnia matce swoje plany i wychodzi w środku przemówienia ojca, zostawiając szlochającą rodzicielkę.

Część druga, zatytułowana „Arcturus” rozpoczyna się w półtora roku po wspomnianych wyżej wydarzeniach. Mengsk jest konfederackim porucznikiem i rusza w pierwszą misję zbrojną ze swoim szwadronem, który nazywa „Sekcją Dominium” (to określenie uważa za adekwatne). Pod dowództwem kapitan Angeiny Emilian, pani oficer spotkanej wcześniej w akademii, Sekcja Dominium ma być częścią oddziału atakującego nielegalną kopalnię i mającego przejąć ją w imieniu Konfederacji. Gdy Emilian zostaje ranna, kontrolę nad uderzeniem przejmuje Arcturus i mimo strat własnych, zmusza górników do poddania się. Mengsk protestuje, gdy odkrywa że prace na miejscu były legalne, ale szybko zostaje uciszony i zobligowany do wykonywania rozkazów. Wiele z kolejnych misji mają podobny charakter, wtedy to Arcturus, dążąc do swojego celu – odkryć, zaczyna nadzorować konfederackie drużyny górnicze wysyłane do pracy na pozostałościach bitewnych. Młody porucznik wraca na Korhal by zobaczyć się z rodziną, lecz opuszcza dom nocą po kłótni z ojcem. Zabiera też Julianę na randkę. Młodzi konsumują związek po nieudanym zamachu na życie Arcturusa, lecz po tym fakcie zainteresowanie dziewczyną słabnie. Ostatecznie nasz bohater awansuje do rangi kapitana i dostaje przydział pod dowództwo Edmunda Duke’a i Szwadronu Alfa w nadziei, że Sekcja Dominium sprosta oczekiwaniom Duke’a i zostanie włączona w szeregi Szwadronu, co nie interesuje samego Arcturusa. Atak na wykopaliska, należące do Kel-Morian przebiega zupełnie nie tak, jak planowano, gdy ciężki ostrzał a nawet Krążowniki przybywają na pomoc Kel-Morianom. Szwadron wycofuje się, a cała operacja daje początek Wojnom Gildii. Parę lat później, Mengsk – teraz już 20-latek składa rezygnację przyznając swemu dowódcy, że nie wierzy argumentom Konfederacji i rozpoczyna własne prace. Gdy odkrywa olbrzymie pole minerałów, wystarczające do zapewnienia mu bogactwa na całe życie, kontakt z Arcturusem nawiązuje Ailin Pasteur, nalegający na przylot Mengska do Umoja. Na miejscu mężczyzna spotyka Julianę, która przedstawia mu jego siedmioletniego syna Valeriana.

Ostatnia część, zatytułowana jest „Valerian”. Arcturus jest oszołomiony perspektywą posiadania syna i gdy Valerian opuszcza pomieszczenie, następuje kłótnia z Julianą. Mimo to, wizja ojcostwa zdaje się przemawiać do Mengska. Ailin opowiada także, że Angus sprawia problemy na Korhal, sprzeciwiając się konfederackiemu prawu, wobec czego planeta znajduje się pod wojskową jurysdykcją. Arcturus spędza trochę czasu z Valerianem, ale zauważa że ten nie przejawia zainteresowania niczym, co sam Mengsk uznałby za "chłopięce". Ojciec stara się zdusić w synu te cechy, lecz ich wspólne chwile źle się kończą, gdy Valerian otrzymuje możliwość postrzelania z prawdziwej broni, w efekcie czego chłopiec zostaje poturbowany. Juliana nie zgadza się z opinią, że dziecko za mocno przywiązane jest do książek, co czyni z niego zniewieściałego słabeusza, stwierdza też, że Arcturus jest taki sam jak jego ojciec. Kłótnia zostaje przerwana komunikatem Achtona Felda, który informuje że Mengskowie zostali zabici. W napadzie gniewu, młody Mengsk poprzysięga zemstę Konfederacji i nakazuje Julianie oraz Valerianowi ucieczkę w obawie o ich życie. W trakcie rozwoju akcji, najmłodszy Mengsk wraz z matką uciekają z miejca na miejsce, podczas gdy Arcturus organizuje Synów Korhalu i atakuje posterunki Konfederacji. Valerian idealizuje ojca, uczy się walczyć aby dowieść, iż jest godnym następcą rodu Mengsków. Ostatecznie Korhal zostaje zniszczony, a z upływem czasu wyidealizowany wizerunek Arcturusa zanika w obliczu rakowego guza matki. Gdy Mengsk w końcu przybywa do rodziny, Valerian jest na niego wściekły za cały ten czas, kiedy nie było go przy matce i za to, że zmusił ich do ciągłej ucieczki. Arcturus przyznaje się do błędu, stwierdzając jednocześnie, że syn stał się wart swego nazwiska i może zostać godnym następcą. Valerian pyta jednak co, jeśli nie zechce, na co ojciec odpowiada mu, że sam kiedyś postąpił tak wobec Angusa.

Konfederacja upada, a Arcturus przybywa zabrać Valeriana i jego matkę na Umoja pod opiekę Ailina Pasteura. Jednakże Samir Duran planuje zamach, który poprowadzić ma Angelina Emilian. Atak ten przypomina zdarzenie z początku powieści. Rodzina ledwie uchodzi z życiem. Mengsk ściga Emilianę, która ostrzega, że UED go zniszczy, gdy sama zginie – Arcturus nie rozumie o jakiej organizacji mówi Angelina. Pod koniec książki, obaj Mengskowie piją po pogrzebie Juliany, pogrzebie podczas którego Arcturus nie udzielał się i nie został o to poproszony. Valerian ostrzega ojca, że nie będzie żył w jego cieniu, lecz ten stwierdza, iż wcale tego nie oczekuje. Mengsk wskazuje również, że rozmowy z synem przypominają jego własne dysputy z Angusem, a los zmusił ich do powtórzenia błędów ojców. Valerian stwierdza, że on ich nie powtórzy, a słowa ojca, że w takim razie popełni nowe, wcale nie uspokoiły młodzieńca, ale też nie to miały na celu.

Sam zasięg fabularny powieści upewnia, że historia w „Ja, Mengsk” będzie epicka i taka jest w istocie. Fabuła obejmuje praktycznie całe ramy czasowe StarCrafta – od rebelii na Korhal po początek konfliktu z UED. Wojny Gildii, utworzenie Synów Korhalu i upadek Konfederacji – to niektóre z ukazanych wydarzeń. Jim Raynor jest wspomniany tylko raz, natomiast Sarah Kerrigan w ogóle – wszystko kręci się wokół rodu Mengsków i jest to ich historia, nie przytoczonych wcześniej postaci. Naprawdę intrygujące jest obserwowanie jak Arcturus zmienia się z przemądrzałego nastolatka w pewnego siebie cesarza/imperatora i jaki udział mieli przez dekady Mengskowie w losie galaktyki. Mając w pamięci obraz Arcturusa jako dziecka, nie można nie dostrzec jak podobny do niego jest Valerian. Pojawia się też wiele aluzji do innych zdarzeń oraz książek – wspominany jest Jake Ramsey, Chuck Horner - prawdopodobnie ojciec Matta, ukazany jest dziennikarz Michael i kilka szczególnych postaci ze świata StarCraft, jak Ailin Pasteur. W pewnym momencie również pojawia się odniesienie do rozmowy Valeriana i Juliany w „Pierworodnym”. To, jak ta książka koresponduje z pozostałymi powieściami jest naprawdę niesamowite i tylko pogłębia przyjemność z czytania.

„Ja, Mengsk” idealnie wpasowuje się w wiele dziur w świecie StarCraft. Jest historią rodziny Mengsków, opisem walk o galaktykę, rzutem oka na mentalność Arcturusa Mengska, jest też w końcu świetną książką dla każdego fana StarCrafta.

Tłumaczenie: deimos0
Źródło: SC Legacy

Starcraft2Maps.net - Starcraft 2 Maps, Mods, Replays, Forum